Ernest Miller Hemingway (1899-1961) uważany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Autor takich powieści jak "Słońce też wschodzi", "Pożegnanie z bronią", "Komu bije dzwon" oraz opowiadań "Śniegi Kilimandżaro" i "Stary człowiek i morze".
Hemingway, „obywatel świata”, choć spędził większą część życia poza granicami Stanów Zjednoczonych, patrzył na świat z perspektywy Amerykanina. W swojej twórczości poruszał różnorodną tematykę, zachowując w niej cechy typowe dla straconego pokolenia. Styl pisania Hemingwaya stał się znany jako „iceberg theory”. Ostra i oszczędna w środki stylistyczne proza Hemingwaya kształtowała się na bazie jego umiejętności dziennikarskich. Większość dzieł Hemingwaya przetłumaczył na język polski przyjaciel autora – Bronisław Zieliński. Znał osobiście Ernesta Hemingwaya, Trumana Capote’a, Johna Steinbecka i Jerzego Kosińskiego. W 1958 i 1965 roku odbył podróże do Stanów Zjednoczonych. W 1997 roku wydano jego Dziennik z pobytu u Ernesta Hemingwaya.
Życiorys Hemingwaya to barwna powieść. Uczestnik walk w I wojnie światowej - za co odznaczono go włoskim srebrnym Medalem za Męstwo Wojskowe. Hemingway i jego druga żona Hadley w 1921, wyjechali do Paryża po tym, jak Hemingway dostał tam pracę jako reporter „Toronto Star”. W Paryżu Hemingway poznał takich autorów jak Gertrude Stein, James Joyce oraz Ezra Pound. W 1937 Hemingway zdecydował się być korespondentem dla agencji North American Newspaper Alliance. Jego zadaniem było relacjonowanie wydarzeń związanych z hiszpańską wojną domową. Podczas II wojny światowej brał udział między innymi w wyzwoleniu Paryża i ofensywie w Ardenach. W 1952 roku podczas pobytu na safari dwukrotnie przeżył wypadki lotnicze. Był laureatem Nagrody Pulitzera za opowiadanie "Stary człowiek i morze" w 1953 roku oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury rok później.
W lipcu 1961 Hemingway zastrzelił się ze swojej ulubionej strzelby. Do dziś krąży na temat przyczyn jego samobójstwa wiele teorii. Przyczyną targnięcia się na życie mógł być zły stan zdrowia pisarza. Hemingway miał nieleczoną hemochromatozę, która wpływa na wysokie stężenie żelaza we krwi, powodując bolesne uszkodzenia stawów i narządów, marskość wątroby, choroby serca, cukrzycę. Oprócz pogorszenia stanu fizycznego, na kilka miesięcy przed śmiercią Hemingway pogrążył się w depresji, urojeniach i paranoi (prawdopodobnie wywołanej przez urazowe uszkodzenie mózgu). Dwukrotnie był hospitalizowany. Odkrył, że nie może już pisać. Czuł, że leczenie elektrowstrząsami jeszcze bardziej zahamowało jego pisanie i tylko pogorszyło depresję.
